Rust in vrede

APELDOORN ZUID ZIT IN JE BLOED EN GENEN….althans zo voelt het voor mij.    Mijn naam is Rene van Essen, geboren en getogen in Apeldoorn.

Geboren op 1 september 1968 en wel  aan de Kievitsweg. Echter verhuisden mijn ouders direct naar mijn geboorte naar de Bizetlaan, bij het  Schubertplein, daar heb ik heeeeel lang gewoond. Toen het tijd werd voor een eigen stekje verhuisde ik  natuurlijk dichtbij en wel naar de Debussylaan. Ook nog gewoond aan de Bronsweg en tenslotte de  Rijnstraat…ruim 10 jaar geleden besloot ik om te emigreren en mijn geluk te zoeken in Kroatië, natuurlijk  in Zuid Kroatië he…want Zuid zit in mijn bloed.    Wat een fantastische jeugd heb ik gehad op en rondom het Schubertplein, als leerling van de Theo  Thijssenschool en als jonge voetballer van asv Apeldoornse Boys. Heel wat jonge jaren draaiden maar op  deze 3 zaken. Lopes naar school, tussen de middag snel warm eten en hup naar het Schubertplein, nog  even voetballen. Na schooltijd natuurlijk weer naar het Schubertplein en naar de training bij Apeldoornse  Boys. Vriendschappen waren en zijn nog steeds hecht en je kende echte iedereen in de buurt en op school.  Snoep en ijs kopen bij Guus Nep, je fietsband laten plakken bij Doornheim, taart en krentenbollen van  Bakker Broer, drop van de drogisterij, boutjes en moertjes voor mijn vader kopen bij Meijer,  boodschappen doen bij Sien van de SPAR en auto´s wassen op de vrijdagmorgen als de weekmarkt er  was….wat een tijd. Een van de meest fantastische ervaringen waren in de winter van 1979, die was zo  koud en streng dat we na flinke ijzel op de ijsschaatsen naar school gingen, onvergetelijk.   Ik heb nog steeds 2 fysieke kenmerken van het voetballen en spelen op het Schubertplein. Toen ik een jaar  of 7 was speelden we met de regenputten en deksel op het plein. We zochten in de putten naar knikkers of  muntgeld, dat ging natuurlijk een keer fout tijdens het optillen van de putdeksel, die viel en sneed bijna 2  vingers eraf…..de littekens zie ik nu nog. Ook fietsen rondom het plein en zo hard mogelijk natuurlijk,  boem sloeg over de kop en brak mijn rechter sleutelbeen, mijn schouder hangt nu nog scheef hahaha.  Alles in mijn jeugd draaide dus om het buiten zijn en buiten spelen, voetballen was de hoofdmoot.  Buurthuis Maasstraat organiseerde dan ook elk jaar een voetbaltoernooi en als team Bizetlaan deden wij  mee….echte jongens uit Zuid als Richard Schiphorst, Frank Tijhuis, John Smies, Ronald en Robert  Bouwmeester, Danny Essenstam e.a……we wonnen in 1981 het toernooi. Trots als een pauw waren we!  Kermis op het plein, de 27MC rage, de braderie op Schubertplein en Adelaarsplein, activiteiten in het  Buurthuis, de 1​e​ disco-avonden bij Apeldoornse Boys en in het Buurthuis, ontelbare dankbare  herinneringen.    De saamhorigheid, het feit dat je iedereen kende, het klaar staan voor elkaar, het respect hebben voor  ouderen in de buurt, je veilig en beschermd voelen…teveel om op te noemen wat de Componistenbuurt  zo bijzonder maakte.  In mijn puberteit veranderde en vergrootte mijn wereldje, van de lagere school naar het Myrtus College op  de Talingweg, bij het koekoekspaadje. Voetballen op het plein veranderde in huiswerk maken en trainen  bij Apeldoornse Boys. De hele omgeving veranderde van de Componistenbuurt naar geheel Zuid…veel  verder kwam ik niet hahaha onder de spoorlijn blijven he .De eerste echte stapavonden in de Boerderij te  Beekbergen, half Zuid was daar ook op de zaterdagavond. Onvoorstelbaar maar we gingen al om 19.30  uur elke zaterdagavond richting Beekbergen, later kwam daar ook de Pyramide in Hoenderloo bij….alles  lekker op het fietsje. 
Na mijn schooltijd en militaire dienst, lichting 87-3 bleef ik nog een poos aan de Bizetlaan wonen. Werken  kwam in plaats van huiswerk maken en uiteindelijk werd het alleen nog maar boodschappen doen op het  Schubertplein. Ook gebruikten we het Schubertplein voor ons jaarlijkse knalfeest op oudejaarsavond. We  verzamelden ongeveer 500 gulden bij elkaar en kochten grote rollen knalvuurwerk. Honderden mensen  kwamen kijken om 00.05 uur, elk jaar weer deden we dit, prachtig was het.  Toen ik mijn eigen stekje vond op de Debussylaan, boven de winkel naast familie Demmers startte ik ook  met een eigen schoenwinkeltje. STAP-IN heette het bedrijf en het liep best goed. De prachtigste  herinnering heb ik aan de braderie, daar werd mijn winkel en mijn clogs aanbod gepromoot door de  Kabouters, geweldige stunt en bracht veel goeds. In die tijd was ik ook veel te vinden in de Vrijbuiter, het  café van Hans en Mirjam Pieters, oefff wat voor geweldige avonden hebben we daar beleefd. Maar ook  gewoon na het werk even een drankje doen en praatje maken. Echt Zuid cafe.  Vooral door mijn activiteiten en projecten voor Apeldoornse Boys, het ondernemen met Lamers  Schoenen en de vele stukjes in de Zuidkrant werd ik best een bekend persoon in Apeldoorn Zuid en daar  ben ik nog steeds trots op.  Sinds ik hier in Kroatië woon ben ik nog maar heel af en toe in Apeldoorn en altijd ga ik naar  Zuid…..even visje doen bij Clemens, even langs bij Apeldoornse Boys of Columbia en bij vrienden in  Zuid op bezoek. Helaas woont mijn moeder niet meer aan de Bizetlaan maar in de Maten, ook zij blijft  nog steeds naar Zuid trekken. De sociale media rondom de Componistenbuurt of Zuiderpark, Buurthuis  Maasstraat etc volg ik dagelijks hier in Trogir…zo blijf ik toch maar mooi op de hoogte. Houdt allen  Apeldoorn Zuid hoog in het vaandel, het is een bijzondere wijk. 

                       Hieronder kunt u reageren op dit verhaal van Rene.