Mijn naam is Harry Voss 68 jaar oud en geboren aan de Aluminiumweg (voorheen Rondweg Zuid) mijn vader was destijds zo boos over die naamsverandering dat hij toen met menie het nieuwe straatnaambordje heeft beklad. In die beschermende buurt ben ik groot geworden en beleefde ik een prachtige jeugd met zo nu en dan wat leuke streken uitgehaald. Verder is het leuk om te weten dat ik van kinds af aan bij de kruidenier Boom schuin aan de overkant van ons huis heb geholpen als jongste bediende ik bracht bestellingen rond en hielp in de winkel met schappen vullen en in het magazijn flessen sorteren. Met de familie Boom heb ik nog steeds een warme band, nu met de kleinkinderen. Als ik mijn eigen ouders bezoek op Heidehof loop ik ook altijd even bij het graf van de familie langs. Mijn naam bij de klanten was al die jaren “Vosje”.

Er was in die tijd een vaste wijkagent in de buurt “Blom” was zijn naam. Het was steeds een sport om hem uit te dagen door middel van de hand niet uitsteken op de fiets of te voetballen op een gazon. Hij ging dan op zijn fiets achter ons aan en heeft ons met de fiets nooit weten te achterhalen!!!! Maar op een dag was die door schade en schande wijs geworden met een nieuwe aanpak! Hij was plots met een politieauto plus collega naast ons aanwezig, weglopen kon niet meer en we waren de sjaak. De straf was zeer bijzonder: we moesten ons op het politiebureau aan de Deventerstraat melden en kregen daar een soort standje van de politieman en tot slot kregen we een cel te zien met de boodschap dat we bij nog zo’n overtreding hier in zouden worden opgesloten!! Ik heb dit verhaal eens verteld aan een politieagent die me bij een van mijn acties als dierenrechtenactivist had gearresteerd en ontstond toen plots eens gezellig gesprek en ik stond na een half uur weer op straat. Kom daar tegenwoordig nog maar eens mee.

Op het Seminarie kwam ik geregeld vooral om er te spelen met de jongens die daar hun opleiding volgde. Het leuke was dat de twee portieren Theo Merlijn en Jan Burghout geregeld bij ons thuis een kopje koffie kwamen drinken. Theo nam dan een halve liter jonge jenever mee die hij dan met mijn vader gezellig opdronk. Hij bewoog zich voort op een driewieler die, als hij met mijn ouders aan het praten was, door ons nog wel eens gebruikt werd om door de buurt te crossen. Wat was de man dan boos als hij het in de gaten kreeg!

Op de ijsbaan aan de achterkant van het seminarie mochten we nooit komen, het was exclusief voor de mannenbroeders van het seminarie. Omdat het een opgespoten baan was kon je daar met wat vorst al snel schaatsen. Na verloop van enkele jaren konden ze ons er niet meer weg houden omdat er zoveel gaten in het hek zaten. Ik ben steeds weer trots dat ik in Zuid heb gewoond tot mijn huwelijk en er een warme jeugd gehad met veel kattenkwaad! De basis van mijn wonderlijke banen als actieleider bij de SP en Partij voor de Dieren.

Ik loop over van verhalen en herinneringen nu ik dit verhaal schrijf. Zo leerde ik roken bij Guus Nep, Silky of zo iets. Wat was ik misselijk en ik zette door, na twee jaar stoer roken was ik daar klaar mee en nooit meer een sigaret opgestoken.

In de sprengen dammetjes bouwen tot die overliepen en je steeds weer met een nat pak thuis kwam.

Een potje knokken met andere scholen, we gingen gewoon met de katholieke school knokken, later had ik mijn beste vrienden van die school. De gebroeders Huub en Theo Jansen van de groenteboer aan de Fabianusstraat. Zo’n gezellig rooms gezin met veel kinderen en een bult gezelligheid. Weemoed en romantiek borrelen door mijn hoofd. Tijd om weer vooruit te kijken, we hebben hopelijk nog wat jaren om de wereld iets gezelliger en diervriendelijke achter te laten!

Hieronder enkele jeugd foto's van Harry (klik op de foto voor vergroting)