Mijn naam is Bianco Kolk, en ik ben niet in Zuid geboren, maar wel getogen. Ik ben uit ’64, en in april ’71 ben ik samen met mijn ouders en broers en zusje naar het Verdiplein verhuisd.
Wat een wereldtijd heb ik als kind in Zuid gehad. Vele vriendjes, lekker voetballen, ravotten, kattenkwaad en andere ongein uithalen, veel hutten bouwen, veel in het bos wandelen. Inderdaad ook dammen bouwen in de sloten van de Sprengen. Cake jatten bij de Cakefabriek. 1 keer heb ik met een vriendje twee dozen cake gejat, en die zijn we toen vrolijk in de buurt gaan verkopen voor 1 gulden voor de Voetbal.

Of bij de treinen spelen bij het kanaal, dat kleine rangeer-terreintje. Of met de solex op de crossbaan daar aan het Kanaal. In de zomer Zwemmen in zwembad Malkenschoten, en dan daar ook patat halen in die rare punt bekertjes.

Toen ik iets ouder werd, kwam ik veel in het Buurthuis Maasstraat. werd daar vrijwilliger en heb daar echt veel gezeten. Het was mijn tweede huis, iedere vrije minuut zat ik wel in het Buurthuis. Heerlijk. Daar heb ik koffie leren drinken….om 10 uur koffie bij Anton Lagerweij. Mooie man was dat. Geholpen met het maken van de buurtkrant. Stencils getikt en ingekrast, de oplage gestencild, boekjes in elkaar geniet, niet gek dat ik later drukker ben geworden.

Ook was ik vrijwilliger eerst bij de instuif op woensdagmiddag, en later bij de kinder,- of coladisco. Een paar keer mee geweest met een vrijwilligersweekend, een keertje in een boshut in Vaassen, en naar een kampeerboerderij in Nieuw-Milligen. De Cultureel Werkers toentertijd waren Jan Flierman, Henk Kerkdijk, Betty Harleman, en Ruud?

Ook heb ik daar nog eens een straatvoetbaltoernooi georganiseerd, nadat het jaren niet meer gedaan was. Ook dat was een leuke ervaring. Er deed geloof ik een meisjesteam mee, die ik als Scheidsrechter wat vaker het voordeel van de twijfel gaf. Dat viel bij een aantal ouders van de andere teams niet in goede aarde, maar we hebben het met z’n allen redelijk in de hand weten te houden, er zijn geen relletjes geweest.

En wat was er nou zo leuk aan Zuid?

Er was een soort van saamhorigheid, een soort van wij tegen de rest, ik kan daar niet goed mijn vinger opleggen. Maar ik liep als kind naar de slijter om jenever voor m’n Pa te halen, of een krat bier, dat was normaal. Of een pakje sigaretten voor m’n moeder, was ook normaal. Paspoort? werd niet naar gevraagd, sterker nog, die had je niet. Toen ik op 15-jarige leeftijd voor het eerst naar Spanje op vakantie ging, stond ik nog bijgeschreven in het paspoort van m’n vader.

Voetballen bij de Apeldoornse Boys, en op zaterdag na de wedstrijd vaak naar DDH om te kijken.

Guus Nep, ook goede herinneringen aan. Ook aan de patatzaak van Zwartjes aan de 1e Wormenseweg, die had raspatat. Als enige in Apeldoorn. En daar kwamen we toch langs als we naar het Dorp fietsen. Heerlijk was dat Raspatat. Overigens was de Balkenbrij van Zwartjes ook van een goede kwaliteit.

Toen ik 18 werd, ging ik op kamers wonen. Dat was echter achter het Centrum aan de Gardenierslaan. Daar heb ik een half jaar gewoond, en daarna heb ik twee jaar boven het Station gewoond. Daar hebben we nog eens een oud en nieuw feest gegeven met Fat Bob and the Hangovers. Met Edo van Poelgeest, en Mark de zanger.

Daarna kocht ik een woning in de Maten, nog weer later ben ik via Arnhem, verhuisd naar Den Haag, achter de liefde aan. Momenteel woon ik zo’n 25 jaar in het Westen. Ik moet wel iedere paar maanden even naar het Oosten, ff de Veluwe ruiken. Meestal rijden we dan ook door Zuid heen, ff de sfeer weer proeven.